صداوسیما لباسش را عوض می‌کند ؟
تاریخ انتشار: ۱ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۵۶۵۰۲۵
به گزارش پارس نیوز، نور نیوز نوشت: حضور یک مجری زن با پوششی کم سابقه در اجرای برنامه‌ای تلویزیونی، واکنش گسترده‌ای در محافل خبری و رسانه‌ای داخلی و خارجی به دنبال داشت. ژیلا صادقی از گویندگان و مجریان برنامه‌های تلویزیونی در یکی از آخرین اجراهای خود به جای استفاده از پوشش معمول و متعارف مجریان (چادر یا مانتو) از ترکیب کت و دامن و شال استفاده کرد تا به این ترتیب، اولین زنی باشد که نه به عنوان میهمان یا کارشناس برنامه، بلکه به عنوان مجری یک برنامه زنده تلویزیونی، لباسی متفاوت بر تن کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
چرایی تغییر
اگرچه لباس جدید خانم صادقی از جهت میزان پوشانندگی، کمترین تفاوتی با مانتو یا حتی چادر ندارد اما نفس این تغییر در نظر برخی از تحلیل گران مسائل اجتماعی، آغازی برای پذیرش رسمی "گونه‌های دیگری از پوشش زنان" از سوی صداو سیما تفسیر شده است. به گمان این مفسران، موضوع به ظاهر ساده‌ای مثل استفاده یک مجری زن از کت و دامن، نشانه‌ای از تغییر در سیاست‌های صداو سیما در حوزه پوشش بانوانی است که در رسانه ملی فعالیت می‌کنند. البته می‌توان گفت که صداو سیما مانند بسیاری از دستگاه‌های رسمی دیگر طی سال‌های گذشته برای بانوان و حتی آقایان همکار، پوششی به مثابه لباس فرم مشخص کرده بود و اکنون در فرم این لباس تغییراتی را ایجاد کرده است. اگرچه نفس این تغییر به دلیل انکه صرفا اقدامی شکلی است به طور طبیعی نمی تواند موضوع مهمی باشد لیکن به دلیل جایگاه حاکمیتی رسانه ملی توجهات زیادی را به خود جلب کرده و منشاء تحلیل و تفسیرهای زیادی شده که قطعا بسیاری ازآنها نیز بهره‌ای از واقعیت ندارد. برخی این اقدام را به تصمیم گیری در سطح کلان برای اتخاذ رویکردی آسان گیرانه‌تر در حوزه حجاب تفسیر کرده‌اند. استدلال این تحلیل گران این است که در ساختار فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، مجریان صداوسیما به طور سنتی، نمایندگان و حاملان گفتمان رسمی نظام دانسته می‌شوند و به این اعتبار نوع پوشش آنها بازنمایی رسمی الگوی حجاب مطلوب یا آنگونه که برخی می‌پسندند «حجاب تراز» از طریق قاب صداوسیما است.
این گروه معتقدند رسانه ملی، همواره برای مجریان و گویندگان زن، الگوی حجاب حداکثری را اعمال کرده است اما چندی است که در چارچوب همین الگوی حداکثری، تساهل‌ها و آسانگیری هایی به عمل آورده است. از مدتی پیش، رنگ‌های متنوع به مانتوها رسیده است. چندی است که الزام مقنعه برداشته شده و زنان گوینده و مجری، مجاز به استفاده از شال و روسری‌های رنگی شده‌اند. گاهی حتی مجریان، لباس‌های رنگارنگ و شاد اقوام ایرانی را بر تن می‌کنند و به اجرای برنامه می‌پردازند. در تمام این مصداق‌ها سیاست‌های لباس، ضمن پوشش حداکثری با تحولاتی در فرم و ظاهر مواجه شده اند.
بسیار روشن است که این تحلیل حداقل در بخش مربوط به تغییر سیاست‌ها پیرامون اصل حجاب نمی‌تواند به واقعیت نزدیک باشد چرا که پوشش جدید مجری صداو سیما از نقطه نظر ماهیتی هیچگونه تفاوتی با گذشته که مخدوش کننده اصل حجاب باشد نداشته است
در حال حاضر پوشش‌های بانوان در سطح جامعه از نقطه نظر تنوع و رنگ تفاوت‌های قابل توجهی با پوشش یا لباس فرم بانوان در قاب تلویزیون دارد و در صورتی که مدیران صداو سیما با اتخاذ رویکرد جدید ضمن تحفظ بر رعایت دقیق پوشش حداکثری مجریان زن در این رسانه، تلاش دارند فاصله خود با پوشش متعارف زنان در پهنه اجتماع امروز ایران را تاحدودی ترمیم کنند اقدامی قابل توجه است.
تاکتیک انتخاباتی با کت و دامن!
در مقابل و در مقابله با این تحلیل، کسانی قائل به این هستند که اولا با تکیه بر یک مصداق واحد نمی توان تغییر یا تسامح صداوسیما در سیاست لباس و بازنمایی پوشش زنان مجری را نتیجه گرفت؛ ثانیا رفتارهایی مثل تنوع در لباس را صرفا باید ابتکار فردی شخص مجری یا تهیه کننده برنامه یا حتی مدیر شبکه دانست و این به تنهایی کافی نیست که شاهدی بر تغییر نهادی در رویکرد صداوسیما در عرصه لباس باشد. این گروه ترجیح دادند این تغییر نه چندان غیر عادی را با عینک سیاست زدگی تحلیل کنند و آن را آسانگیری‌ها و تسامحاتی مقطعی در آستانه نزدیک شدن به ایام انتخابات به حساب آورند. این دسته مدعی‌اند در تمام ادوار انتخابات در کشور، صداوسیما شرایط و حال و هوایی متفاوت پیدا می‌کند. بسیاری از کسانی که تا پیش از ایام انتخابات، امکان حضور و نمایش در قاب این رسانه را نداشته اند در حال و هوای انتخاباتی کشور، سهمی از امواج جام جم را از آن خود می‌کنند. مجریان و گویندگان نیز هم در گفتار و هم در نمود و نمایش ظاهری، آزادترند و دست بازتری دارند. بنابراین تحلیل، تاب آوری صداوسیما، هم در برابر سخنان صریح و انتقادی میهمانان و هم در برابر رفتارها و پوشش‌های نامتعارف مجریان و برنامه سازان، بیش از آنکه نشانه‌ای از تحول ساختارمند باشد، حکایت از یک رفتار مقطعی برای افزودن بر مشارکت‌های انتخاباتی مردم دارد!
اگرچه در فضای سیاست زدگی این تحلیل شاید با اقبال هم مواجه شود اما چنین رویکردها و تفاسیری حتما آلوده به نوعی عوام زدگی است و عنصر محوری آگاهی و تشخیص جامعه هوشمند ایران را در نظر نمی گیرد و طبیعتا نمی تواند نافذ باشد.
توجه رسانه ملی به وجود تنوع درجامعه
در نهادهای رسانه‌ای فراگیر، خصوصا سازمانی مثل صدا وسیما که نهاد رسمی نظام در حوزه رسانه است، لباس فقط ابزاری برای پوشش نیست، حتی فقط ماهیتی زیبایی شناسانه و بصری ندارد. لباس و پوشش در این رسانه همان چیزی است که برخی از اندیشمندان علوم اجتماعی از آن با تعبیر "کالای نمادین" یاد می‌کنند. کالاهای نمادین، از نشانه‌های کلیدی طبقه هستند و باعث تشخص و تمایز می‌شوند. به این اعتبار شک نیست که صداوسیما از اهمیت کالای نمادینی مثل پوشش و لباس مجریانش نمی تواند به سادگی غفلت کند. فرایندی که طی چند سال اخیر،لباس مجریان و گویندگان زن در این رسانه را در خط تحول قرار داده به نظر می‌رسد نوعی توجه به وجود تنوع در جامعه وتلاش برای نمایندگی کردن سلائق متعارف، آن سوی دیوارهای جام جم باشد. هنوز در خاطر مخاطبان هست که زمانی نه چندان دور، نوع و رنگ لباس گویندگان و مجریان صداوسیما محدود به یکی دو رنگ تیره بود. کمترین حد از چهره پردازی وگریم با برخی مقاومت‌ها و اعتراضات مواجه می‌شد.اکنون به نظر می‌رسد وجود تنوع در جامعه به عنوان واقعیتی غیر قابل کتمان، صداوسیما را متقاعد کرده است که در تئوری‌های مصرف فرهنگی اش، به ذائقه‌های دیگر در اجتماع نیز نظر کند و در چارچوب ضوابط شرعی، به آسانگیری‌ها و تسامح هایی مبادرت نماید. برای یک رسانه فراگیر، مطلقا فضیلت نیست که خود را در چارچوب نامنعطفی از باورهای یک سویه محبوس کند و در مقابل واقعیت‌های عرفی جامعه مقاومت نماید.همین مقدار که صداو سیما پذیرفته است یک مجری، حصار محدود لباس‌های یکدست و یک شکل را بشکند و قبول کرده که با رعایت ضوابط شرعی، تنوع پوشش را مجاز و مقبول بداند نشانگر آن است که هم قوه عاقله در رسانه ملی به درستی بدنبال افزایش جذب مخاطب با سلیقه‌های مختلف است و هم واقعیتی به نام قدرت مدنی می‌تواند ساختارهایی که پیشتر سلب و بکسویه نگر بوده اند را دچار قبض و بسط کند.
منبع: پارس نیوز
کلیدواژه: پوشش جامعه جمهوری اسلامی ایران حجاب زنان صداو سیما رسانه ملی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۵۶۵۰۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دروغ اجباری؛ سیاست رسانه‌های مدعی آزادی
در وضعیت و ساختار کنونی جامعه، رسانه‌ها نقش مهمی در ارائه مطالب به مخاطبان خود دارند. بى تردید رسانه، به هر شکل آن، برای ایفای نقش خود وظایفی دارد که باید آنها را به بهترین وجه و حداقل در حدّ امکان خوب انجام دهد و برای ادای درست وظایف و مسئولیت‌های خود نیازمند الگوگیری از کسانی است که این وظایف را به بهترین شکل انجام داده و راه خود را به درستی پیموده و از بیراهه رفتن پرهیز کرده‌اند.
یکی از مهم‌ترین وظایف و شاید اولین وظیفه رسانه‌ها، چه رادیو، چه تلویزیون و چه مطبوعات، روشن ساختن افکار عمومی و بالا بردن سطح معلومات و دانش مردم درباره مسائل جامعه است؛ وظیفه‌ای که جز با صداقت و خیرخواهی مردم، عملی نمی‌شود.
رسانه باید‌ها و نباید‌های خود را دارد، اما آن چیزی که همیشه ادعا می‌کنند که در انجامش بیشترین تلاش را می‌کنند بیان واقعیت است. واقعیتی که البته از منظر خود آن را بیان می‌کنند. منظری که البته به موضوعات زیادی بستگی دارد.
رسانه‌های مشهور جهان حالا پس از گذراندن سال‌ها آزمون و خطا می‌دانند به چه شکلی واقعیت خود را به مخاطب القاء کنند، تاثیر بگذارند و در ذهن مخاطب جای گذاری کنند. به اخبار چند مدت اخیر رسانه‌های بزرگ جهان مانند بی بی سی دقت کنید. پوشش رسانه‌ای آنها را در نمایش جنایات صهیونیست‌ها در غزه و حمله‌های وحشیانه آنها به بیمارستان و مردم بی دفاع این منطقه و حمله به کنسولگری ایران در دمشق را با پوشش عملیات وعده صادق و آن چیزی که به مخاطب خود القا می‌کردند مقایسه کنید. اگر چه رسانه‌های مشهور مانند بی بی سی همیشه ادعای بی طرفی دارند، اما امروز تمامی مردم جهان می‌دانند که بی طرفی و نمایش واقعیت‌ها چیزی به غیر از شوخی نیست.
این اتفاق را در موضوعات متفاوت چه سیاسی و چه مواردی دیگر می‌توان مشاهده کرد. بی بی سی و رسانه‌هایی مانند آن تنها وسیله‌ای برای اجرا کردن سیاست‌های قدرت‌هایی هستند که آنها را بابت نیازهایشان خصوصا از لحاظ مالی تامین می‌کنند.
بهانه این صحبت‌ها دروغ جدید بی بی سی درباره یکی از اغتشاشگران اغتشاشات ۱۴۰۱ است. دروغی که البته به شکلی مسخره توسط خود آنها فاش شد، اما همچنان نیز دروغ خود را بزک کرده و به مخاطب القا می‌کنند. می‌گویند از منابعی که داریم اطلاعات به دست ما رسیده و به دلیل مسائل امنیتی تصاویر منتشر شده را با فتوشاپ منتشر می‌کنیم تا اتفاقی برای منابع ما در ایران پیش نیاید. آنها هیچ سند رسمی منتشر نمی‌کنند و فقط از طریق تبلیغات و القای مخاطبان خود به دنبال ادامه دادن به دروغ خود هستند. برای هر سوالی که دروغ آنها را مشخص می‌کند دلیل مضحک می‌آورند و همچنان بر دروغ خود پا فشاری می‌کنند.
شبکه‌های اجتماعی این قبیل رسانه‌ها را کمی چک کنید، متوجه می‌شوید که در جهان هیچ خبری نیست و تمامی جنایات در ایران انجام می‌شود. در این رسانه‌ها انگار رژیم صهیونیستی ۳۴ هزار نفر را به شهادت نرسانده و هیچ جنگی علیه مردم فلسطین وجود ندارد. در فضای این رسانه‌ها انگار هیچ آشوب و تظاهراتی در دانشگاه‌های آمریکا بر علیه صهیونیست‌ها شکل نگرفته و همه جا در امن و امان است به جز ایران.
در این رسانه‌ها انگار خبری از یکی از بزرگترین خیزش‌های دانشجویی آمریکا پس از جنگ ویتنام وجود ندارد؛ اما اگر یک دانشجو به عنوان مثال از غذای خود در دانشگاهی در ایران خوشش نیاید آن را نمایش می‌دهند و آن را به بی‌کفایتی حکومت ایران ربط می‌دهند. در این رسانه‌ها انگار همه جهان ایران است و بقیه نقاط زمین بی مشکل و همه چیز در آسایش است.
البته وظایف این رسانه‌ها در قبال اربابان و حامیان مالی خود این رفتارها را برای آنها تبدیل به یک امر واجب کرده است و البته نباید از رسانه‌هایی که حامی اصلی‌شان صهیونیست‌ها و یا نظام سلطه و استکبار است انتظار داشت موضعی به نفع جمهوری اسلامی ایران داشته باشند. این رسانه‌ها باید در جهت سیاست‌های خود قدم بردارند.
اما ما در جهت آگاه‌سازی مردم کشور خودمان چه کردیم که به راحتی تحت تاثیر رسانه‌های غربی قرار نگیرند و همه چیز را باور نکنند؟ شاید باید انتظار داشته باشیم که بهتر و با قدرت بیشتر وارد این جنگ رسانه‌ای شویم و با آگاهی در جهت مقابله با آنها قدم برداریم.
احمد دستمالچیان سفیر سابق ایران در لبنان در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان درباره عملکرد و پوشش رسانه‌های غربی در جریان اعتراضات دانشجویی در آمریکا اظهار کرد: این رسانه‌ها تا آنجایی که در اختیار خودشان هست و می‌توانند شروع به افشاگری می‌کنند و در حال بر ملا کردن تصاویر جنایات صهیونیت‌ها هستند.
وی افزود: به دلیل آن که دست‌های اختاپوسی سانسور از طرف نظام استکباری بر اینها حاکم است شاید بیش از این نتوانند، اما در آینده این هم از کنترل نظام استکباری خارج می‌شود و رسانه‌ها می‌توانند بیش از امروز به وظایف ذاتی یک رسانه مستقل عمل کنند.
دستمالچیان اظهار کرد: البته امروز هر فرد در فضای مجازی و رسانه‌های مجازی برای خود یک رسانه است و این از کنترل نظام استکباری خارج شده و نظام استکباری نمی‌تواند کاری کند که تصاویر چنین اعتراضات و خیزش‌هایی کنترل شده و محدود باشد.
کیومرث یزدان‌پناه کارشناس مسائل بین‌الملل در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان درباره عملکرد رسانه‌های بین‌المللی در پوشش اعتراضات ضد صهیونیستی در دانشگاه‌های آمریکا اظهار کرد: سکوت رسانه‌های مدعی حقوق بشر در این مقطع تاریخی درباره اعتراضات و خیزش دانشجویان در سراسر جهان ظلمی بزرگ است. سکوت آنها مغایر با اصل آزادی بیان و دفاع از مظلوم است.
وی ادامه داد: رسانه‌ها باید در هر نقطه از دنیا نسبت به این زمینه فعال باشند و بی تفاوتی آنها به چنین اتفاقاتی نشانگر آن است که رسانه مستقلی نیستند.
کارشناس مسائل بین‌الملل افزود: این بی خیالی آن معنا را دارد که رسانه‌ها هم در واقع وابسته به جریان‌های قدرت هستند و برای آن که رسانه‌ها خود را از این انگ‌ها جدا و استقلال خود را حفظ کنند، بهتر است واکنش‌های جدی نسبت به جنایات صهیونست‌ها در نوار غزه و وحشی‌گری و کشتار آنها داشته باشند.
یزدان‌پناه بیان کرد: آن چیزی که مشخص است رسانه‌ها باید از این جنبش‌خواهی جهانی که به واسطه دانشجویان آمریکایی شروع شده حمایت کنند و امیدواریم که در همه نقاط جهان شاهد ادامه موضع‌گیری‌ها علیه صهیونیست‌ها و جنایات وحشیانه آنها باشیم.
وی افزود: رسانه‌های ایرانی هم به عنوان یکی از مدعیان دفاع از حقوق مظلوم و مدعی دفاع از حقوق فلسطین نباید در این زمینه کوتاهی کنند و به نظر من باید همیشه در خط اول مبارزات رسانه‌ای علیه اقدامات رژیم صهیونیستی باشند.
یزدان‌پناه بیان کرد: وظیفه تمام رسانه‌های آزادی‌خواه جهان و آنهایی که مدعی‌اند تریبون‌شان در اختیار مظلومان جهان است، این است که اعتراضات دانشجویان حامی فلسطین را پوشش دهند تا دامنه آن از مرزهای آمریکا و دیگر مناطق جهان فراتر رود و بستر‌ها برای توقف جنایات رژیم صهیونیستی فراهم شود.
گزارش: محمد حسین نیک خوی متین
باشگاه خبرنگاران جوان سیاسی دفاعی امنیتی
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند